Sweet Home

Lynyrd Skynrd - Sweet Home Alabama

Dwa tygodnie w Samotni to było coś, czego potrzebowałam. 

Nie miałam tam internetu, telewizji, a wino skończyło się trzeciego dnia. W obcym, czteropiętrowym domu spałam z zapalonymi światłami i trzęsłam się ze strachu, ale też biegałam, oglądałam dobre filmy i dużo pisałam. Uwielbiam tę swoją pisaninę i chyba każdy, kto kiedykolwiek próbował swoich literackich sił zrozumie, o co mi chodzi. Kiedy rzeczywistość umyka i jest się w tym drugim, wyobrażonym przez siebie świecie, a palce same suną po klawiaturze. To świetne uczucie. 

Nie schudłam. Pomimo tygodnia SGD, codziennych ćwiczeń - nie schudłam. Miałam zastój wagi, potem z kolei - w dwa ostatnie dni pobytu - odwiedził mnie brat i bardzo pilnował z jedzeniem. Nie wchodzę teraz na wagę. Dzisiaj głodówka, od jutra SGD po raz trzeci. Ale wiecie co? Nie żałuję. Pewnie nawet przytyłam, ale nie żałuję. Potrzebowałam tej przerwy - tej Samotni - żeby się zdystansować. Do siebie, do znajomych, do rodziny, do nauki i do odchudzania. Zebrałam siły. Teraz mogę przenosić góry. 

Poznałam na imprezie pewnego chłopaka. Wiecie, jak to zwykle bywa na imprezach - poznaje się wielu chłopców, ale to tylko na ten jeden wieczór, tylko dla zabawy. Już do tego przywykłam, nie szuka się w klubach niczego poza rozrywką. Tym razem jednak E. całą noc nie opuszczał mnie na krok. Odprowadził mnie daleko na przestanek o drugiej w nocy. I napisał do mnie kolejnego dnia.

Poczekamy - zobaczymy, prawda? 

Kurczę, życie wymaga cholernie wielkich pokładów cierpliwości.   

Wróciłam, Motylki, zaraz do Was lecę.

EDIT

Umówiłam się z E. na dzisiaj o 19.
Potrzymacie trochę kciuki, Motylki? :)