Tęskniłam

 

Zebrałam się w sobie, rozpatrzyłam wszystkie "za" i "przeciw" (żartuję, nigdy nie robię tak rozsądnych rzeczy...) i oto jestem - znowu. 

Przytyłam (ważę obecnie 58 kg) i chcę schudnąć. I tyle, to proste. Wszystkie chcemy tutaj być chude, idealne, silne. Chcemy mieć oparcie. Bez oparcia jest cholernie trudno nabrać sił, mogę to powiedzieć z czystym sumieniem teraz, po kilku tygodniach całkowitego odcięcia się od świata Motylków. 

Chociaż nie, właściwie... właściwie nigdy nie odcięłam się do końca od tego świata. Za każdym razem, gdy coś zjadłam, czułam wyrzuty sumienia i za każdym razem, gdy później spojrzałam w lustro, widziałam obrośniętego tłuszczem grubasa. Po powrocie do szkoły na każdym kroku spotykałam się z komentarzami typu: "Boże, jaka ty jesteś chuda". 

Na co głosik szeptał: chciałabyś, prawda? Chciałabyś, żałosny tchórzu. 

A więc wracam. Sama dłużej tego nie zniosę i mam nadzieję, że jeszcze tam jesteście. Przez ten krótki okres czasu, gdy jadłam prawie normalnie, przekonałam się, że wpadłam po uszy w bagno. Potrafiłam płakać, że czuję sytość i tęsknić za głodem. I tęsknić za Wami. Strasznie tęsknić. 

Bilans: 

- 1/2 serka wiejskiego light 60 kcal

- kawa z mlekiem 40 kcal

- skinny caramel macchiato (Starbucks) 100 kcal

- sałata, ocet, musztarda 100 kcal
- jabłko 50 kcal

350/400 kcal

Bilans 05.10:
- 1/2 serka wiejskiego light 60 kcal
- 2 x jabłko 100 kcal
- kawa z mlekiem 40 kcal
- surówka 50 kcal
250/300 kcal