Szarość

Wczoraj: dużo owoców, dwa razy zupa kapuściana, kawa. Źle. 

Dzisiaj: dwa razy kawa, guma do żucia. Lepiej. 

Na praktykach w szpitalu psychiatrycznym, na które udałam się dla zaspokojenia wrodzonej ciekawości, usłyszałam - oddział dla anorektyczek? Nie tutaj. One potrzebują osobnego miejsca i programu, i wiele z nich już nie wychodzi z choroby. 

Uśmiechnęłam się smutno, założyłam nogę na nogę.

"Biedne dziewczyny", powiedziałam do oprowadzającej mnie ordynator, trzęsąc się w środku ze strachu. 

Wczoraj znowu się pojawił. Siedzieliśmy razem do drugiej, choć wiedziałam, że czeka mnie ciężki dzień. Olałam lekcje i sprawdzian z angielskiego, bo kiedy z nim jestem, moje problemy znikają. Jestem lekka jak piórko, a czas leci w szalonym tempie. 

I oto mam - kolejny powód, dla którego mogę Cię pokochać, M. Potrafisz wysłać do szpitala człowieka, który zabił Twojego psa i umiesz popłakać się, oglądając Titanica. 

Lubisz wygrywać, gdy się ze sobą droczymy, ale ostatecznie to mnie pozwalasz decydować. 

Słyszałam, jak nucisz francuskie piosenki o miłości. 

Mówisz: "Proszę, uważaj na siebie", kiedy się żegnamy. 

Jakbyś wiedział. 

Jakbyś już wiedział o wszystkim.